Bala’nın Geleceğinde Stratejik Eşik: Kaymakamlık ve Belediye İşbirliği

Cengiz GENÇ

Araştırmacı – Yazar

Bölgesel Kalkınma ve Yerel Yönetimler Üzerine Çalışmalar

Kamu yönetimi literatüründe sıkça vurgulanan temel ilke, merkezi idare ile yerel yönetimler arasındaki uyumun, bir bölgenin gelişim dinamiklerini doğrudan etkilediğidir. Bala özelinde Kaymakam Ali Yıldırım ile Belediye Başkanı Ahmet Buran’ın aynı masa etrafında buluşması, yalnızca bir protokol fotoğrafı değil, aynı zamanda idari senkronizasyonun sembolü olarak değerlendirilmelidir.

Geçmişte ilçenin geri kalmışlığının en önemli sebeplerinden biri, farklı idari birimlerin münferit hareket etmesi ve eşgüdüm eksikliğiydi. Bu bağlamda son gelişme, Bala’nın “yönetimsel bölünmüşlükten bütünleşmeye” doğru attığı güçlü bir adımdır.

⸻

Akademik ve Hukuki Çerçeve

Türk kamu yönetim sisteminde kaymakam, idarenin bütünlüğü ilkesinin bir tezahürü olarak ilçede devletin temsilcisidir. Belediye başkanı ise yerel özerkliğin halk tarafından seçilmiş temsilidir. İki makamın işbirliği, Anayasa’nın 127. maddesinde düzenlenen “yerinden yönetim ilkesi” ile 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu arasında köprü niteliğindedir.

Bu bağlamda Yıldırım–Buran birlikteliği:

• İdari İşbirliği: Devletin denetim yetkisi ile halkın seçilmiş temsilcilerinin iradesinin kesişim noktası,

• Hukuki Meşruiyet: Hem merkezi idarenin hem de yerel yönetimin anayasal görev ve yetkilerinin ortak faydada kullanılması,

• Sosyo-Politik Meşruiyet: Halk nezdinde güven tesis eden, geçmişteki parçalanmışlığı gideren bir irade birlikteliği,

olarak kavramsallaştırılabilir.

⸻

Bala’nın Geçmişten Geleceğe Taşınması

Bala, tarihsel olarak Ankara’nın stratejik hinterlandında yer almasına rağmen, altyapı, sosyal politikalar ve ekonomik yatırımlar açısından geri planda kalmıştır. Bu geri kalmışlık, çoğu zaman koordinasyonsuzluk ve kurumlar arası çatışma ile beslenmiştir.

Bugün ise:

• Kaymakam Ali Yıldırım’ın hukuki otoritesi,

• Belediye Başkanı Ahmet Buran’ın yerel siyasal meşruiyeti,

aynı hedef doğrultusunda birleşmektedir. Bu birleşme, kamu yönetimi teorisinde “senkronize idare modeli” olarak tanımlanabilecek bir aşamadır.

⸻

Hukuki Terimler ve Teorik Derinlik

• Normatif Bütünleşme: Farklı hukuk normlarının (merkezi-idari normlar ile yerel normlar) uyumlu uygulanması.

• Fonksiyonel Koordinasyon: Kaymakamlığın gözetim fonksiyonu ile belediyenin icra fonksiyonunun eşgüdümlü çalışması.

• Meşruiyet Diyalektiği: Atanmış yönetici ile seçilmiş yöneticinin demokratik hukuk devletinde meşruiyet kaynaklarını birleştirmesi.

• Yönetimsel Sinerji: Ortak politika üretiminde 1+1’in 2’den fazla etki yaratması.

Bu kavramlar ışığında, Bala için ortaya çıkan tablo, yalnızca idari değil; aynı zamanda hukuki ve siyasal bir dönüşümdür.

⸻

Sonuç

Kaymakam Ali Yıldırım ile Belediye Başkanı Ahmet Buran’ın buluşması, Bala’nın geçmişteki geri kalmışlık döngüsünü kıracak stratejik bir eşiği temsil etmektedir. Bu birliktelik, yalnızca bugünün idari pratiği değil, aynı zamanda yarının hukuk devleti ilkesine dayalı yerel kalkınma modeli için güçlü bir örnektir.

Hukuki çerçevede bakıldığında; bu işbirliği, idarenin bütünlüğü ile yerinden yönetim arasındaki dengeyi sağlayan optimum model olarak değerlendirilmektedir. Dolayısıyla Bala’nın geleceği, artık parçalı değil; bütünleşik bir yönetim aklıyla şekillenmeye başlamıştır.

Kaynakça

1. T.C. Anayasası, 1982 (m. 123–127).

2. 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu.

3. 5393 sayılı Belediye Kanunu.

4. Gözler, K. (2016). Türk İdare Hukuku. Bursa: Ekin Kitabevi.

5. Akgün, S. (2010). “Merkezi Yönetim–Yerel Yönetim İlişkileri: Teorik Bir Çerçeve.” Amme İdaresi Dergisi, 43(2), 25–49.

6. Eryılmaz, B. (2012). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.

7. Köseoğlu, Ö. (2018). “Yerel Yönetimlerin Anayasal Dayanakları ve İdarenin Bütünlüğü İlkesi.” Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 132, 115–138.

8. Çukurçayır, M. A. (2009). Yerel Yönetimler ve Demokrasi. Konya: Çizgi Kitabevi.

9. Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulu Kararları (Çeşitli kararlar, özellikle idarenin bütünlüğü ve yerel yönetimlere ilişkin kararlar).

10. Şengül, H. T. (2013). Yerel Yönetimlerde Demokrasi ve Katılım. Ankara: İmge Kitabevi.